Αρχική σελίδα

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Καθρεπτης..............





















.......Ήταν ένα από εκείνα τα πρωινά,από εκείνα που μοιάζουν με τα προηγούμενα,τα καθημερινά που πας στο μπάνιο σχεδόν κοιμισμένος,κάνεις τα ίδια πράγματα,που κάνεις κάθε πρωί κάθε μέρα....

Κάτι όμως δεν ήταν ίδιο εκείνο το πρωί....σταμάτησες για παραπάνω από το κανονικό το βλέμμα σου στο καθρέπτη....δεν ήσουν εσύ όχι ,όχι.. το είδωλο που κοίταζες απέναντι σου δεν ήσουν εσύ...

Ένα βλέμμα κουρασμένο,δυο μάτια θολά,ένα κορμί κουρασμένο,ένα χαμένο χαμόγελο,δεν μπορούσες να το κοιτάζεις, του μιλάς του λες πες μου ,πες μου γιατί? και δεν παίρνεις απάντηση μόνο δυο δάκρυα κύλισαν από τα μάτια του ,ήταν πολύ πιεσμένος τόσο μα τόσο πολύ κουρασμένος..............................................






Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

......πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.

Καλημέρα και χρόνια πολλά καλή χρονιά σε όλους .....υγειά ευτυχία σε όλους όσους αγαπάτε,και στον καθένα σας ξεχωριστά...

 Για αρχή της χρονιάς θα ξεκινήσω μ ένα τραγούδι όπως συνηθίζω,ένα τραγούδι που το λάτρεψα,ένα τραγούδι που στους στοίχους του βρήκα κομμάτια μου πολλά πολλά κομμάτια μου........






Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;
Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ' το μετά γνωρίζω
Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"
τώρα δε θα 'χα τη φωτιά στο αίμα

Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρη η τρέλα
Αν είχε σώμα θα 'ταν πάλι ψέμα.

Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει
να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει...


Τίποτα σημαντικό.
Ζω μονάχα εν λευκώ...

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
καλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοι
το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει
Αν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγος
τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος
Αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα.

Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις.

Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.


Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
μ' αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα...




υγ. Μικρή μου... θα θελα να ήμουν εκεί να ήμαστε μαζί ,ένα μου όνειρο χάθηκε....αλλά έτσι είναι τα όνειρα χάνονται και μένουν τα κομμάτια τους πάνω μου..μικρά μικρά μικρά κομμάτια πάνω μου να τα κουβαλάω μαζί μου κρυφά μυστικά..... να προσέχεις καρδιά μου.......




Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου