Αρχική σελίδα

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Πρέπει...




Και έρχεται το πρωί , πρέπει να σηκωθείς , πρέπει να πας στο μπάνιο, πρέπει να πεις καλημέρα πρέπει να πας στην δουλειά σου,(τυχερός αν έχεις), πρέπει να βάλεις το χαμόγελό στο πρόσωπο σου,(δεν σου φταίει κανείς να σε βλέπει μουτρωμένο), πρέπει, πρέπει, πρέπει, πρέπει.....
Φαντάζομαι την εικόνα στο μυαλό μου πόσα εκατομμύρια άνθρωποι κάνουν αυτά τα ιδία πράγματα καθημερινά γιατί πρέπει...

 Και ας μην πάω στα ποιο σημαντικά πρέπει (για τους υπόλοιπους γιατί δικά σου μπορεί να μην είναι)...πρέπει να κάνεις οικογένεια, πρέπει να είσαι κοινωνικός για να μην μείνεις μόνος στα γεράματα σου....κλπ κλπ κλπ που είναι πάρα πολλά που περιέχουν την λεξη πρέπει....

Κάποιοι επαναστατούν , λένε όχι στα πρέπει, ναι στα θέλω , αυτά που τους κάνουν ευτυχισμένους. χαρούμενους, χαμογελαστούς. Πιστεύω οτι είναι η μειοψηφία,και για να φτάσουν και αυτοί εκεί πέρασαν από πολλά πρέπει.. Όμως τα κατάφεραν και δινουν ελπιδα στους υπολοίπους να συνεχίσουν να αγωνίζονται για τα θέλω της ψυχής τους ,της καρδιάς τους, των ονείρων τους......











Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Καλημέρα σας...



Καλημέρα καλημέρα ... πήρα βραβείο πήρα βραβείο!!!!!! ξεκινάει η εβδομάδα μου,και είμαι διάσημος :-)))...Το βραβείο μου το παρέδωσε η αγαπημένη μου φίλη @iris και την ευχαριστώ πάρα πολύ.. όχι τόσο για το βραβείο όσο στο ότι με θυμήθηκε και με διάλεξε να μου το δώσει...την ευχαριστώ από καρδιάς...

Τώρα τα δύσκολα , πρέπει να γράψω 7 πραγματάκια για μένα και να δώσω το βραβείο σε άλλους 7.. ωραία .... άντε να ξεκινήσουμε...για μένα εε!!!!! χμμμ




1) Είχα μια παιδική ηλικία που όλοι νόμιζαν ότι ήμουν ευτυχισμένος ακόμα και εγώ ο ίδιος, μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι δεν ήμουν...

2) Σπάνια νευριάζω και δυστυχώς ότι μ ενοχλεί το κρατάω μέσα μου κάνοντας κακό στο εαυτό μου...

3) Λατρεύω την θάλασσα , και τα ηλιοβασιλέματα....

4) Ζω μια ζωή η οποία καμιά σχέση δεν έχει μ αυτή που ονειρευόμουν,μ αυτή που θα θελα να ζήσω...

5) Δεν μπορώ την φασαρία της δυνατές φωνές και γενικά τους ανθρώπους που έχουν νεύρα.

6) Αγάπησα , πάρα πολύ ,θα το έχετε καταλάβει όσοι παρακολουθείτε το blog μου.. ήταν και η αιτία που το δημιούργησα...

7) Έχω πολύ πλάκα όταν είμαι στα καλά μου.. όταν δεν ειμαι άστα να πάνε.....



Με την σειρά μου το παραδίδω σε 7 άτομα .....

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

3:47



3:47... μέσα στην καρδιά της νύχτας. Είχα μέρες να σε δω να σε συναντήσω στα όνειρα μου.. έλειπες!!τρόμαξα ... είπα μήπως με ξέχασες? μήπως σε ξέχασα?
3:47 μια αγκαλιά μεγάλη αγκαλιά . θάλασσα , ηλιοβασίλεμα είμαστε σε μέρος γνωστό είχαμε ξαναπάει εκεί...πριν πολλά χρόνια ήσουν μικρή είχες ένα βλέμμα τόσο όμορφο τόσο μοναδικό....
το άρωμα σου...η αναπνοή σου.. δάκρυα στα μάτια μας ..λες και ξέραμε ότι ζούσαμε ένα όνειρο και θα χαθούμε με το πρώτο ξύπνημα...οι χτύποι της καρδιάς μου έντονοι τα δάκρυα σου τα δάκρυα μου μια θάλασσα πάνω στα πρόσωπα μας...
Το ξύπνημα άγριο,είδα το ρολόι στο πλάι μου 3:47 τα μάτια μου βουρκωμένα γεμάτα δάκρυα, δάκρυα δικά μου δικά σου ..... τόσο ζωντανό όνειρο...


                                                               όνειρο ήτανε

Ο ουρανός ανάβει τα φώτα
τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα
Ξημέρωσε πάλι

Ξυπνάω στο φως,τα μάτια ανοίγω
για λίγο νεκρός,χαμένος για λίγο
Ξημέρωσε πάλι

Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο,
μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο
Μην ξημερώνεις ουρανέ
                           
Άδεια η ψυχή μου,το δωμάτιο άδειο
κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο
το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε

Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει
και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
Θα 'μαι κοντά σου


Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου,
εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς τη ψυχή μου
με τα φτερά σου


Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις,
ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις
Μην ξημερώνεις ουρανέ


Άδεια η ψυχή μου,το δωμάτιο άδειο
κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο
το λυγμό σου να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε..............



Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης








Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

μια απόφαση χρειάζεται....





αναρωτιόμουν
γιατί συσσώρευα κάποτε μικροπράγματα
γιατί γινόμαστε συλλέκτες
συλλέκτες αντικειμένων
συλλέκτες εμπειριών
συλλέκτες ανθρώπων
τι προσπαθούμε να διασώσουμε από το χαμό;

κάποια στιγμή η προσπάθεια αυτή απαρνιέται τον ίδιο τον εαυτό της
ευτυχώς
κουραζόμαστε
δεν έχει νόημα
ή ίσως
δεν έχει πλέον για μας...

η συσσώρευση, η... μεταφόρτωση όλων αυτών των χρήσιμων και άχρηστων μέσα μας
και γύρω μας
καταρρέει από το ίδιο βάρος της...
όλος ο σωρός
γίνεται ένα καθαρό, αμείλικτο βάρος

και μόλις πεις 'δεν το χρειάζομαι πλέον'
αποφασίζεις να απαλλαγείς απ'όλο τούτο...

κάπου
εκεί βαθιά
ίσως είχε θαφτεί η αληθινή φωνή σου
εσύ ο ίδιος
το πρώτο σου βλέμμα
το πρώτο σου άγγιγμα

το πως ψηλάφιζες τον κόσμο
πριν έρθουν όλοι οι άλλοι να στον 'δείξουν'
να στον 'μάθουν'

"μα", θα πεις
"το πρωτογενές δεν είναι αθώο
το πρώτο δεν είναι το πλήρες
η αρχή δεν είναι αυτό που είμαι σήμερα..."

βάζω ένα ερωτηματικό
στο τέλος όλων των  παραπάνω προτάσεων
και έχω τις απαντήσεις...

γιατί
κάπου εκεί κάτω
βαθιά
υπάρχεις ακόμα
ανασαίνεις
πάλλεσαι...

μια απόφαση χρειάζεται
να τα πετάξεις όλα
και να ανταμώσεις
τον αληθινό εαυτό σου...                                       μια απόφαση μόνο μια.....




ΥΓ) Είναι μια ανάρτηση στο blog του φίλου μου  http://nimertis.blogspot.
       nimertis τιμή μου...



Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Δυο μέρες μόνο.......



Περίεργο "πράγμα" η αγάπη...Παίζει πάντοτε, με τους δικούς της κανόνες & όρους...
Άλλα θέλουμε...άλλους αγαπάμε...με άλλους καταλήγουμε...
Το άτιμο το μυαλό όμως.... δύσκολα, φεύγει απο εκεί , που αγάπησε....όσος χρόνος & αν περάσει .......




Δυο μέρες μόνο
Να σε κρατάω αγκαλιά
Δυο μέρες μόνο
Να σ' έχω δίπλα μου ξανά
Για λίγο μόνο.

Δυο μέρες μόνο

Σ' ένα ταξίδι-αστραπή
Να ξεδιπλώνω
Να παίρνει ανάσα η ζωή
Για λίγο μόνο.

Για τόσο μόνο

Φως να γεμίζουν οι στιγμές
Να λάμπουν μες στο χρόνο
Όλο το σώμα μου να ζει
Για σένα μόνο.


Δυο μέρες μόνο

Να συνηθίζει το κορμί
Και εγώ να λιώνω
Έπειτα μόνο τη φωνή σου 
Ν' ανταμώνω.

Δυο μέρες μόνο

Όσο μια βόλτα διαρκεί
Για τόσο μόνο
Όλη η ζωή μου 
Αυτή η στιγμή
Δυο μέρες μόνο. 



Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη


                                                                                                                                          

Πέμπτη 9 Αυγούστου 2012

Κόσμος γύρω από εσένα....





Κόσμος γύρω από εσένα ... πολύς κόσμος φίλοι, γνωστοί , οικογένεια, συγγενής... περπατάς στους πολυσύχναστους δρόμους της πόλης, κόσμος πολύς καλημέρα, καλησπέρα,καληνύχτα.... πρόσωπα χαρούμενα, λυπημένα,απορημενα , απογοητευμένa,νευριασμένα, βυθισμένα στα προβλήματά τους,και συνεχίζεις να περπατάς και να χαμογελάς μ αυτό το ψυχρό χαμόγελο ότι δήθεν είσαι καλά όλα είναι καλά και προχωράς προχωράς. Όλοι νομίζουν ότι είσαι μια χαρά και όλοι έχουν να σε συμβουλέψουν κάτι...να σου πουν κάτι και εσύ να ακούς ακούς ακούς..... γιατί έχεις την ταμπέλα το καλό παιδί..


Φοβάσαι ... πάντα φοβοσουν από μικρός φοβοσουν μην κάνεις το ένα μην κάνεις το άλλο γιατί τι θα πει ο κόσμος,και μεγαλώνοντας έμεινε ο φόβος στο πετσί σου, ρίζωσε μέσα σου.

Κατάφερες να του ξεγελάσεις όλους να νομίζουν όλοι ότι είσαι μια χαρά δεν έχεις τίποτα , έχεις τα προβλήματα της εποχής, αλλά είσαι καλά...σε βοηθάει βλέπεις το χαμόγελο σου, γελάς πολύ και τους ξεγελάς όλους.....όμως μέσα σου!!!!!