Πώς μπορώ να ξεχάσω....

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό

με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε

κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά

ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε

φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω

κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος

λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ

ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος

κουράγιο θα περάσει θα μου πεις  

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά

την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε

καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά

διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε

θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό

μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε

από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως

που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε

κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός

αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται

μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως

φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται

και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά

την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε

καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά

διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε

θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό........ 

είναι καποιες στιγμες ακομα και μεχρι σήμερα μετά απο καιρό που μου λειπης καρδιά μου...πολυ παρα πολύ....

                                                                                                              όνειρα γλυκά μικρή μου...

http://www.youtube.com/watch?v=Ctt9UKG1DzE

Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου

ένα μικρο ξύλινο κουτί.....

... Κάπου σε μια μεγάλη ντουλάπα  υπάρχει ένα μικρο ξύλινο κουτί..... μέσα σ αυτό υπάρχει μια ζωή........ναι ναι μια ολόκληρη ζωή... παλιές φωτογραφίες, κάρτες , γράμματα, χαρούμενες ευτυχισμένες μέρες , κάρτες που γράφουν για αγάπη παντοτινή... Κατά ενα περίεργο τρόπο μόλις ανοίγει  το καπάκι όλα αλλάζουν.... έρχονται μπροστά μου τα μάτια της όταν ήταν μικρή το βλέμμα τις τόσο παιδικό τόσο γλυκό , είναι μπροστά μου όλα τόσο ζωντανά, μπορώ να πω ότι ακούω την φωνή της, τα γέλια της, τόσο μα τόσο έντονα συναισθήματα μπροστά σ ένα μικρο ξύλινο κουτι....


 Όταν τα φύλαξα εκεί θυμαμαι είχα πει"πάμε προχωράμε μαζεύουμε τα κομμάτια μας και πάμε ¨
έμεινα εκεί δεν πήγα πουθενά... όλα άλλαζαν γύρω μου με γρήγορους ρυθμούς οικογένεια , παρέες, καθημερινότητα, εγώ έμεινα εκεί ... μπροστά στο μικρο ξύλινο κουτί.....
.... περνάει ο καιρός και είναι σκληρό το πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος, από κάποια χρόνια και μετά περνάει πάρα πολύ γρήγορα, είναι στιγμές που δεν μου φτάνει, φοβάμαι πολύ.. πάντα φοβόμουν αλλά τώρα ακόμα ποιο πολύ, φοβάμαι μην την χάσω απ τα όνειρα μου, όπως την έχασα από την ζωή μου.... μάλλον είναι και αυτό μια από της πολλές ανασφάλειες μου...




.....Το βράδυ  ήρθε ξανά στα όνειρα μου ήμασταν μαζί αγκαλιά, γελάγαμε, χαρούμενοι και οι δυο επιτελούς ημασταν ξανά μαζί , βλέπαμε φωτογραφίες , κάρτες, διαβάζαμε γράμματα,που τα είχαμε μαζί φυλάξει σε  ένα μικρο ξύλινο κουτί......


                                                            ονειρα γλυκα καρδια μου

Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου...

Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου
λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο
κι αν μεγαλώσαν τα φτερά μου
εγώ απ' το πλάι σου δε λείπω....


Θεός αν είναι
Χιλιάδες άγγελοι με τ' άσπρα
κλωνάρια λησμονιάς μοιράζουν
κι από το σώμα μου σαν άστρα
παιδιά δικά σου ανάσες βγάζουν


Θεός αν είναι στις φλόγες να καείς
κι απ' το δάκρυ μου φωτιά να πιεις
δεν μπορείς μια ζωή καρδιά να συγχωρείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς


Οι φίλοι μου όλοι εδώ και χρόνια
ζευγάρια γίναν φτιάξαν σπίτια
μονάχα εμένα χάσκει ακόμα
χωρίς μια στέγη ετούτη η αλήθεια


Θεός αν είναι στις φλόγες να καείς
κι απ' το δάκρυ μου φωτιά να πιεις
δεν μπορείς μια ζωή καρδιά να συγχωρείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς.........

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μουσική: Goran Bregovic

Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Πόσο πολύ σ' αγάπησα, ποτέ δε θα το μάθεις..

Πόσο πολύ, πόσο πολύ, 

πόσο πολύ σ' αγάπησα

πόσο πολύ σ' αγάπησα

ποτέ δε θα το μάθεις

Απ' τη ζωή, απ' τη ζωή, 

απ' τη ζωή μου πέρασες

κι αλάργεψες κι εχάθης

καθώς τα διαβατάρικα 

κι αγύριστα πουλιά

Πόσο πολύ σ' αγάπησα, 

ποτέ δε θα το μάθεις

Κι αν δεν προσμένεις να με δεις

κι αν δεν προσμένεις να με δεις

Κι εγώ πως θα ξανάρθεις, 

εσύ του πρώτου ονείρου μου

γλυκύτατη πνοή

Αιώνια θα το τραγουδώ, 

αιώνια θα το τραγουδώ

κι εσύ δε θα το μάθεις, 

πως οι στιγμές που μου 'δωσες

αξίζουν μια ζωή

Πόσο πολύ σ' αγάπησα, 

ποτέ δε θα το μάθεις  

Στίχοι: Κατίνα Παΐζη
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

Η σιωπή του έρωτα..

.....Έτσι όπως συχνά ο ήλιος με την εντυπωσιακή του λάμψη
διώχνει το θαμπό φεγγάρι, όσο και αν αντιστέκεται
στη σκοτεινή σπηλιά του, χωρίς να ακούσει
ούτε ένα τραγουδι από το αηδόνι
έτσι η ομορφιά σου μου σφραγίζει τα χείλη
και κάνει παράφωνα για μένα τα πιο όμορφα τραγούδια

Κι όπως την αυγή πάνω από τα λιβάδια
περνά ο άνεμος με τα ορμητικά του φτερά
και σπάει τα καλάμια με τα δυνατά φιλιά του
που αυτά μόνο, μπορούν να γίνουν όργανα τραγουδιού
έτσι τα ορμητικά μου πάθη, παραδέρνουν συνέχεια μέσα μου
και η τόσο μεγάλη αγάπη κάνει την αγάπη μου βουβή

Όμως τα μάτια μου σου έδειξαν εσένα
γιατί είμαι σιωπηλός και η λύρα μου ακούρδιστη
πριν γίνει ο χωρισμός μας μοιραίος
και πριν μας αναγκάσει να φύγουμε
εσύ για άλλα χείλη που τραγουδούν με αρμονία
κι εγώ εδώ να αναπολώ μάταια
φιλιά που δεν έδωσα, τραγούδια που δεν είπα.........

ποίημα του Όσκαρ Γουάιλντ σε μεταφραση

Άντρας που δεν έκλαψε .....

.........Άντρας που δεν έκλαψε μέσα στην αγάπη

κατά βάθος, έμεινε, άνθρωπος μισός

Μόνο αυτός που μέτρησε τον καημό με δάκρυ

Μόνο αυτός που ξέχασε τι είν' εγωισμός

άξιζε για αγάπη.......

Κάποιος είπε πως η αγάπη σ' ένα αστέρι κατοικεί...

.....Κάποιος είπε πως ο δρόμος 
είναι η φλέβα της φωτιάς
ψυχή μου πάντα να κυλάς
Κάποιος είπε πως ταξίδι
είναι μόνο η προσευχή
καρδιά μου να 'σαι ζωντανή.......


Αλκίνοος Ιωαννίδης

όταν ο ήλιος θα πάψει ν ανατέλλει...

Ακούω τη βροχή για σένα μου μιλάει

πως χάνεσαι τις νύχτες κάπου στο πουθενά

Κι εκεί που δε μιλάμε για αγάπες ματωμένες

και το φεγγάρι χάνεται μέσα στη συννεφιά

Μα δεν μπορώ ν' αγγίξω τα όνειρά σου

με τη σιωπή μου χίλιες λέξεις να σου πω

Όταν ο ήλιος θα πάψει ν' ανατέλλει

ίσως τότε να πάψω να σου λέω σ' αγαπώ

Περπατάς στα σύννεφα μαζί με τους αγγέλους

και σου χαρίζω της αγάπης τα φτερά.

Τα αστέρια τώρα σβήσανε, θα φέξει όπου να ναι

ξημερώνει τ' όνειρό μου και φεύγεις μακριά

Μα δεν μπορώ ν' αγγίξω τα όνειρά σου

με τη σιωπή μου χίλιες λέξεις να σου πω

Όταν ο ήλιος θα πάψει ν' ανατέλλει

ίσως τότε να πάψω να σου λέω σ' αγαπώ

Θέλω να κάνω τον πόνο σου τραγούδι

να τ' ακούς όταν κλαις καμιά φορά

για να διώχνει η μουσική τα δάκρυά σου

και με τα λόγια μου να φεύγει η μοναξιά

Μα δεν μπορώ ν' αγγίξω τα όνειρά σου

με τη σιωπή μου χίλιες λέξεις να σου πω

Όταν ο ήλιος θα πάψει ν' ανατέλλει

ίσως τότε να πάψω να σου λέω ....σ'αγαπώ......

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=18020

...Σε είδα ξανά...

Σε είδα ξανά....σ έσφιξα στην αγκαλιά μου και ήταν ολα τόσο όμορφα, τόσο μοναδικά...σαν να μην έφυγα ποτέ σαν να μην είμαστε ποτέ χωριστά ,ένιωσα τους χτύπους τής καρδιά σου, την ζεστασιά του κορμιού σου την ανάσα σου το άρωμα σου...Σου κράταγα το χέρι, ,σε κοίταζα στα ματιά, ήθελα τόσα να σου πω, ποσό πολύ σ αγαπώ πόσο πολύ σ αγάπησα πόσο μα πόσο πολύ θεέ μου...... 

Κλείνω τα μάτια για να κοιμηθώ μια ευχή μόνο θεέ μου΄΄ ας έρθει  στα όνειρα μου εκεί που  είναι τόσο μαγικά τόσο όμορφα.... τόσο ήσυχα... καλό βράδυ καρδιά μου....